Ali̇ İle Kezban Efsanesi̇Bir zamanlar Uşak civarında yaşayan varlıklı bir ailenin Kezban adında bir kızı vardır.Çobanlık yapan garip Ali dağ eteklerinde sürü güderken bir gün Kezban'ı görür. Çoban Ali ondan sonra Kezban'a vurulur. Sevdasının acısıyla her gün yanık yanık kaval çalar. Kezban da her gün gelip Ali'yi dinler. Aşklarını birbirlerine söylerler.
Artık dayanamaz hale gelen Ali anasına :
-'Var git ana Kezban'ı babasından iste' der.
Annesi oğlunu kıramaz varır beyin evine muradını söyler.Bey kızar. --'Oğluna söyle yüksek dağların başı dumanlı olur, baş döndürür.Başını yükseklerde gezdireceğine dağın eteklerinde sürüsünü gütsün dengini bulsun' der.
Bu hal üzerine Ali’de Kezban da derinden yaralanmışlardır. Neticede kaçmaya karar verirler gece yarısı bir pınar başında buluşurlar. Bu arada beyin adamları pusu kurmuşlardır. Orada ikisini de vururlar.
Ali İle Kezban Türküsünün Hikayesi Sözleri
Ekinler ekilirken
Çiziye dökülürken
Seni benden ayırdılar
Suna da boylu Kezban
Şafaklar sökülürken
Vardım pınar akmıyor
Yar yüzüme bakmıyor
Dokuz deste gül aldım
Suna da boylu Kezban
Senin gibi kokmuyor
Evlerinin önü marul
Sular akar harıl harıl
Koyda git dengine sarıl
Uyan Ali’m nenni eller
Eller geldi sende gel gel
Uşak duman sis oldu
Açılan güller soldu
Aç yüzünü göreyim
Senin gibi kokmuyor
Kalbim hasretle doldu
